کابل مخابراتی از تعداد زوج سیم‌های متفاوتی تشکیل می‌شوند. در این میان رنگ بندی این سیم‌ها به تفکیک زوج‌ها برای تسهیل پروسه‌های اجرا و عیب یابی کمک می‌کند.
کابل مخابراتی از تعداد زوج سیم‌های متفاوتی تشکیل می‌شوند. در این میان رنگ بندی این سیم‌ها به تفکیک زوج‌ها برای تسهیل پروسه‌های اجرا و عیب یابی کمک می‌کند.
رنگ بندی کابل
تعداد زوج سیم‌های کابل‌های outdoor می‌تواند تا ۳۸۰۰ زوج هم می‌رسد. در این حالت نحوه چینش زیرمجموعه‌های ۱۰۰ زوجی در کابل اصلی به شکل زیر خواهد بود:
در این میان رنگ بندی این سیم‌ها به تفکیک زوج‌ها برای تسهیل پروسه‌های اجرا و عیب یابی کمک می‌کند. در واقع بدون در نظر گرفتن استاندارد‌های رنگ بندی امکان اجرا و اشکال زدایی در پروژه‌های مقیاس بزرگ و یا حتی متوسط عملا امکان پذیر نخواهد بود.
کابل‌های مخابراتی مجموعه‌ای از سیم‌های ساده تلفن هستند. سطح مقطع سیم‌های داخلی هر کابلی متفاوت است. به عنوان مثال سطوح مقطع می‌توانند ۰٫۴، ۰٫۵ و ۰٫۶باشند.
استاندارد‌های زیادی در رابطه با رنگ بندی کابل‌های مخابراتی تدوین شده است که از جمله آن‌ها می‌توان به IEC ۱۸۹-۳، ICEA S-۸۰-۵۷۶، IEC ۶۰۱۸۹-۲, BT۲۱۰B، CW ۱۱۷۱, CW ۱۲۲۴, CW ۱۲۳۶، IEC ۶۰۷۰۸-۱ و DIN VDE ۰۸۱۵ & ۰۸۱۶ اشاره داشت که دو مورد آخر مربوط به کابل‌های outdoor یا هوایی هستند.
این استاندارد‌ها علاوه بر مشخص کردن ترتیب رنگ‌ها پارامتر‌هایی نظیر سطح مقطع سیم ها، میزان نویزپذیری و همچنین کاربرد‌های هر نوع کابل را تعیین می‌کنند.
اما استاندارد متداول برای رنگ بندی کابل‌های مخابراتی در ایران استاندارد ANSI- ICEA S-۸۰-۵۷۶ است که البته در همه کشور‌های جهان از جمله آمریکی شمالی و اروپا نیز به کار برده میشود.
البته در مقطعی از زمان ژاپنی‌ها رنگ بندی متفاوتی را در نظر می‌گرفتند که امروزه تقریبا منسوخ شده است. این استاندارد تفاوت بسیار جزیی با استاندارد جهانی دارد که به عنوان مثال می‌توان به استفاده از رنگ صورتی و آبی به صورت یکدست و نقطه چین اشاره کرد.
در استاندارد حاضر ANSI- ICEA S-۸۰-۵۷۶ رنگ‌ها به دو دسته اصلی و فرعی تقسیم می‌شوند.
رنگ‌های اصلی عبارتند از: سفید، قرمز، مشکی، زرد و بنفش. رنگ‌های نارنجی، سبز، قهوه‌ای و طوسی نیز رنگ‌های فرعی به حسابت می‌آیند. از ترکیب ۵ رنگ اصلی با هر کدام از رنگ‌های فرعی می‌توان به پنج زوج متفاوت دست یافت.
به این ترتیب در نهایت با وجود پنج رنگ اصلی و پنج رنگ فرعی می‌توان به بیست و پنج زوج سیم متفاوت رسید. شماتیک اجرای این استاندارد در شکل زیر به خوبی گویای مطلب است:
رنگ بندی کابل‌های مخابراتی
همانطور که اشاره شد به این ترتیب می‌توان تا بیست و پنج زوج سیم را کاملا تفکیک نمود.
سایر زوج‌ها از همین رنگ‌ها تولید می‌شوند. به این ترتیب که پس از دسته شدن بیست و پنج زوج اول دور آن یک نوار با رنگی از همین استاندارد پیچیده میشود و با همین رنگ‌ها دسته بندی ۲۵ زوج اول و دوم و الی آخر مشخص میشود. ترتیب رنگ بندی یک دسته بیست و پنج زوج را در جدول زیر مشاهده نمایید
امروزه برای ظرفیت‌های بیشتر از فیبر نوری استفاده میشود و فیبر نوری در مقصد به یک دستگاه مبدل فیبر نوری یا PNU متصل شده و خروجی‌های زوج سیم آنالوگ از دستگاه PNU توزیع می‌شوند.
منبع: رویان
درباره این سایت